توضیح شیوه ی تدریس

1- عیب اول این روش جدا از اینکه دشواره و همون اول کار درگیر سختی های یادگیری نت میشین اینه که دستگاه هارو نخواهید شناخت.
2- اینکه نواختنتون حالت رباتی خواهد گرفت و دلنشین نمیشه.
3- اینکه جواب آواز نمی تونین بدین. جواب آواز یعنی اینکه خواننده ای در کنار شما به صورت بداهه بخونه و شما با سازتون همراهیش کنین و جواب آوازهاشو با سازتون بدین.
فرض کنین تو یه جمعی از موسیقی دان ها هستین و سه تارتون هم همراهتون هست و استاد شجریان هم هستن و میخوان بخونن و ازتون میخوان با سازتون، آوازشون رو همراهی کنین.
طبیعتا قبل از اجرا نمیتونین از استاد بخواین نت چیزهایی که قراره بخونن رو دریافت کنین تا بدونین چی باید باهاشون بنوازین! چون بداهه، در لحظه خلق میشه. یعنی از پیش تعیین نشده ولی با استفاده از دانش عمیق از پیش فراگرفته شده اجرا میشه.
در نتیجه گوش شما باید انقدری توی تمرین ها ورزیده شده باشه که بلافاصله که صدای خواننده به شما رسید، متوجه بشین چی داره میخونه و بتونین همونجا همراهیش کنین. یکم که با ردیف موسیقی ایرانی آشنا شین منظورمونو متوجه میشین. برای جواب آواز هم یک دوره ی آموزشی جداگونه طلبتون. 
4- اینکه قادر به بازسازی و نواختن آثار بسیار دلنشین قدیمی نخواهید بود. باید قدرت درک موسیقایی شما طوری بشه که زمانی که یک فایل صوتی قدیمی رو که با کیفیت ضبط مناسبی هم در دسترس نیست می شنوید، بتونید به خوبی درکش کنین و تکنیک ها و نغمه هاشو صرفا با شنیدن تشخیص بدین و بتونین اجرا کنین. دست یابی به این، تمرین خاص خودش رو میطلبه. دوستانی که به شیوه ی شفاهی کار میکنناز همون اول تمرین برای این مهارت رو آغاز میکنن.
5- قادر به بداهه نوازی نخواهید بود و صرفا مجری قطعات از پیش ساخته می شین.
6- اگر فقط از روی نت نواخته باشین، به دلیل اینکه کمتر فایل صوتی رو گوش کردین، درستون که جلوتر میره درس های قبلی رو فراموش میکنید و اگر جایی بخواین ساز بزنین، تا نت جلوتون نباشه نمیتونین.